Hilde Kroes, werkzaam bij World Population Foundation, lid van Wo=Men, is bij de VN in New York voor vergadering van de Commission on Population and Development.
Nog geen twee weken na de CSW, de vrouwenvergadering van de Verenigde Naties, zitten de werelddelegaties weer met elkaar om de tafel. Dit keer voor de vergadering over bevolking en ontwikkeling, een jaarlijks terugkerend evenement in New York.
Het is half tien 's avonds en af en toe komt er roodhoofdig delegatielid de strict gesloten kamer uitlopen. De Finse dame pakt een appel uit haar tas en haalt diep adem. Ik loop samen met mijn twee Amerikaanse collega's op haar af en vraag hoe het binnen de kamer gaat. 'De onderhandelingen gaan moeizaam', zegt ze, 'we gaan zeker nog tot na middernacht door'. Ze geeft ons de ins en outs over hoe de discussies verlopen. We fluisteren een beetje, omdat mensen van 'de oppositie' niet ver van ons staan af te luisteren. In de TL-verlichte gang van het VN gebouw zitten mensen van allerlei ontwikkelingsorganisatie met smart te wachten op een beetje nieuws. Sommigen zijn driftig aan het typen op hun laptops, te werken aan teksten die delegaties mee kunnen nemen naar binnen. Anderen houden de deur constant in de gaten om te kijken wie er naar buiten komt lopen.
Wat is er zó belangrijk, dat rergeringsdelegaties en NGOs tot zo laat opgesloten zitten in de kelders van de VN?
Deze week, van 30 maart tot en met 3 april, zijn regeringen van over de wereld bij elkaar om de stand van zaken te bespreken na 15 jaar Cairo agenda en 10 jaar Millennium Development Goals. In Cairo in 1994 spraken de wereldleiders een programma af dat zou bijdragen aan bevolking en ontwikkeling - de ICPD. Het was een historisch moment: voor het eerst werd er internationaal erkend dat individuen recht hebben op het maken van vrije keuzes rond reproductie en sexualiteit, op basis van goede informatie en de toegang tot dienstverlening. Het programma - in een notendop - spreekt van vrouwenemancipatie - en empowerment, seksuele en reproductieve gezondheid en reproductieve rechten, toegang tot veilige abortus waar dat legaal is en het recht zelf te kiezen over je lichaam en het wel of niet krijgen van kinderen. Vijf jaar later werden de Millennium Doelstellingen opgetekend, 8 doelen om een einde te maken aan armoede.
Vijftien jaar na de ICPD wordt er nu gekeken hoe de regeringen zich aan de afspraken hebben gehouden. En dat is in sommige landen niet zo best. Seksualiteit, reproductie, vrouwenrechten, abortus... de wereld is misschien op geen ander terrein zo verdeeld als op deze issues. En dat is de afgelopen drie dagen wederom duidelijk geworden. De resolutie die vrijdag op tafel moet liggen zal de komende vijf jaar en wellicht verder bepalen. Hoewel slechts woorden en blaadjes papier: wát er precies wordt geformuleerd heeft invloed op miljoenen vrouwen, meisjes, jongens en mannen en hun gezondheid, welzijn en in sommige gevallen: leven.
De Europese Unie trekt gewoonlijk samen op en doet tekstvoorstellen op de draft resolutie. De Nederlandse delegatie leek optimistisch tot eerder op deze dag: er was een akkoord binnen de EU. Opmerkelijk, aangezien Malta ook in deze meeting een groot struikelblok vormt. De Maltese regering is principieel tegen abortus en het recht van jongeren toegang te krijgen tot seksuele en reproductieve dienstverlening. Eerder vandaag hoorden we dat de G77, een groep van ontwikkelingslanden, uit elkaar gevallen is omdat de Islamitische landen en enkele landen in Afrika en Latijns Amerika het niet eens konden worden. Landen als Noorwegen, Canada, Nieuw Zeeland, Zwitserland zijn onze bevriende regeringen. En ook, sinds begin dit jaar, de Verenigde Staten, nu Obama president is.
We zijn met 50 mensen van NGOs in het veld van vrouwenrechten en seksuele en reproductieve gezondheid en rechten van over de hele wereld hard en strategisch aan het werk om te zorgen dat er zoveel mogelijk progressieve taal in de resolutie komt. We schrijven tekstvoorstellen, we houden vinger aan de pols bij delegaties, en we zitten tot later op de gangen van VN te wachten op nieuws. Vandaag gaven we op elkaar afgestemde speeches en we vormen een goed front tegen de NGOs die onze oppositie zijn: veelal conservatieve, zwaar religieuze organisaties die tegen condooms, abortus en seks voor het huwelijk zijn. Hun lobby-activiteiten zijn goed georganiseerd en gericht op landen als Malta.
Inspirerend en hoopvol om te zien dat een groep jongeren flink actief is om jongerenissues op de agenda te zetten. Sara en Marina van CHOICE, lid van Share-net, houden een jongerenblog bij, zie: http://www.oneworld.nl/Opinie/Weblog/weblogentry/566/Helft_wereldbevolking_onder_25
De Finse dame is terug in de onderhandelkamer en ik wacht - met een zakje chips en een koek als avondeten - op het volgende beetje nieuws...
Zie voor meer informatie:
WPF: www.wpf.org
ICPD: http://www.unfpa.org/icpd/icpd.cfm
CPD: http://www.un.org/esa/population/cpd/cpd2009/comm2009.htm
Nog geen twee weken na de CSW, de vrouwenvergadering van de Verenigde Naties, zitten de werelddelegaties weer met elkaar om de tafel. Dit keer voor de vergadering over bevolking en ontwikkeling, een jaarlijks terugkerend evenement in New York.
Het is half tien 's avonds en af en toe komt er roodhoofdig delegatielid de strict gesloten kamer uitlopen. De Finse dame pakt een appel uit haar tas en haalt diep adem. Ik loop samen met mijn twee Amerikaanse collega's op haar af en vraag hoe het binnen de kamer gaat. 'De onderhandelingen gaan moeizaam', zegt ze, 'we gaan zeker nog tot na middernacht door'. Ze geeft ons de ins en outs over hoe de discussies verlopen. We fluisteren een beetje, omdat mensen van 'de oppositie' niet ver van ons staan af te luisteren. In de TL-verlichte gang van het VN gebouw zitten mensen van allerlei ontwikkelingsorganisatie met smart te wachten op een beetje nieuws. Sommigen zijn driftig aan het typen op hun laptops, te werken aan teksten die delegaties mee kunnen nemen naar binnen. Anderen houden de deur constant in de gaten om te kijken wie er naar buiten komt lopen.
Wat is er zó belangrijk, dat rergeringsdelegaties en NGOs tot zo laat opgesloten zitten in de kelders van de VN?
Deze week, van 30 maart tot en met 3 april, zijn regeringen van over de wereld bij elkaar om de stand van zaken te bespreken na 15 jaar Cairo agenda en 10 jaar Millennium Development Goals. In Cairo in 1994 spraken de wereldleiders een programma af dat zou bijdragen aan bevolking en ontwikkeling - de ICPD. Het was een historisch moment: voor het eerst werd er internationaal erkend dat individuen recht hebben op het maken van vrije keuzes rond reproductie en sexualiteit, op basis van goede informatie en de toegang tot dienstverlening. Het programma - in een notendop - spreekt van vrouwenemancipatie - en empowerment, seksuele en reproductieve gezondheid en reproductieve rechten, toegang tot veilige abortus waar dat legaal is en het recht zelf te kiezen over je lichaam en het wel of niet krijgen van kinderen. Vijf jaar later werden de Millennium Doelstellingen opgetekend, 8 doelen om een einde te maken aan armoede.
Vijftien jaar na de ICPD wordt er nu gekeken hoe de regeringen zich aan de afspraken hebben gehouden. En dat is in sommige landen niet zo best. Seksualiteit, reproductie, vrouwenrechten, abortus... de wereld is misschien op geen ander terrein zo verdeeld als op deze issues. En dat is de afgelopen drie dagen wederom duidelijk geworden. De resolutie die vrijdag op tafel moet liggen zal de komende vijf jaar en wellicht verder bepalen. Hoewel slechts woorden en blaadjes papier: wát er precies wordt geformuleerd heeft invloed op miljoenen vrouwen, meisjes, jongens en mannen en hun gezondheid, welzijn en in sommige gevallen: leven.
De Europese Unie trekt gewoonlijk samen op en doet tekstvoorstellen op de draft resolutie. De Nederlandse delegatie leek optimistisch tot eerder op deze dag: er was een akkoord binnen de EU. Opmerkelijk, aangezien Malta ook in deze meeting een groot struikelblok vormt. De Maltese regering is principieel tegen abortus en het recht van jongeren toegang te krijgen tot seksuele en reproductieve dienstverlening. Eerder vandaag hoorden we dat de G77, een groep van ontwikkelingslanden, uit elkaar gevallen is omdat de Islamitische landen en enkele landen in Afrika en Latijns Amerika het niet eens konden worden. Landen als Noorwegen, Canada, Nieuw Zeeland, Zwitserland zijn onze bevriende regeringen. En ook, sinds begin dit jaar, de Verenigde Staten, nu Obama president is.
We zijn met 50 mensen van NGOs in het veld van vrouwenrechten en seksuele en reproductieve gezondheid en rechten van over de hele wereld hard en strategisch aan het werk om te zorgen dat er zoveel mogelijk progressieve taal in de resolutie komt. We schrijven tekstvoorstellen, we houden vinger aan de pols bij delegaties, en we zitten tot later op de gangen van VN te wachten op nieuws. Vandaag gaven we op elkaar afgestemde speeches en we vormen een goed front tegen de NGOs die onze oppositie zijn: veelal conservatieve, zwaar religieuze organisaties die tegen condooms, abortus en seks voor het huwelijk zijn. Hun lobby-activiteiten zijn goed georganiseerd en gericht op landen als Malta.
Inspirerend en hoopvol om te zien dat een groep jongeren flink actief is om jongerenissues op de agenda te zetten. Sara en Marina van CHOICE, lid van Share-net, houden een jongerenblog bij, zie: http://www.oneworld.nl/Opinie/Weblog/weblogentry/566/Helft_wereldbevolking_onder_25
De Finse dame is terug in de onderhandelkamer en ik wacht - met een zakje chips en een koek als avondeten - op het volgende beetje nieuws...
Zie voor meer informatie:
WPF: www.wpf.org
ICPD: http://www.unfpa.org/icpd/icpd.cfm
CPD: http://www.un.org/esa/population/cpd/cpd2009/comm2009.htm
Comments
fijn dat er ook bij deze belangrijke VN bijeenkomst een goede NGO vertegenwoordiging is. Toch wel weer schokkend te lezen dat het kleine Malta ook nu weer voor problemen zorgt binnen de EU. groet Loeky Droesen